ChatGPT svaraði:
Klassískur ballett hefur eigin „stafróf“ – grunnspor sem allir dansarar læra áður en þeir fara í flóknari samsetningar. Þetta er svolítið eins og tónstafir fyrir tónlistarmann: ef þú kannt grunnspor, getur þú byggt heila rútínu.
Hér eru helstu:
- Fimm stöður fóta – þetta eru grunnpunktarnir sem allt annað byggir á.
- Fyrsta staða: hælar saman, tær vísa út.
- Önnur staða: tær vísa út, fætur breiðari en mjaðmir.
- Þriðja staða: annar fótur fyrir framan hinn, hæll liggur við miðju hinum fæti.
- Fjórða staða: fætur fyrir framan hvorn annan, með bil á milli.
- Fimmta staða: tær og hælar krossast alveg, nánast í X-formi.
Grunnspor og hreyfingar:
- Plié: beygja í hnjám, annaðhvort lítið (demi-plié) eða djúpt (grand plié). Þetta er eins konar „andardráttur“ ballettsins – mýkir og undirbýr stökk.
- Tendu: teygja fót fram, til hliðar eða aftur, án þess að lyfta honum frá gólfi.
- Jeté: bókstaflega „kasta“ – lítið stökk þar sem þú sparkar eða „kastar“ fæti út.
- Rond de jambe: hringhreyfing með fætinum, annaðhvort á gólfi eða í lofti.
- Relevé: lyfta sér á táberginu (eða á tærnar í point-skóm).
- Arabesque: klassísk stelling þar sem annar fótur er lyftur aftur og líkaminn hallar aðeins fram.
- Pirouette: snúningur á einum fæti – gjarnan á relevé.
- Assemblé, Sauté og Grand jeté: mismunandi gerðir stökkva, allt frá litlum upp- og niðurstökkum til stóru sveiflunnar þar sem dansarinn „flýgur“ fram í loftinu.
Þessi spor eru eins og orð í tungumáli ballettsins – með þeim getur koreógraf skapað alls konar „setningar“ sem segja sögu á hreyfingu.
