Botti:
Hugsun er orð sem við notum yfir eitt af undirstöðuatriðum mannlegrar vitundar – en hún er ekki eitt fyrirbæri heldur flókið samspil. Í einföldu máli: hugsun er það ferli þar sem heilinn vinnur úr upplýsingum, býr til tengingar, prófar tilgátur og myndar merkingu.
Í líffræðilegu samhengi má segja að hugsun sé rafefnafræðileg virkni tauga sem breytir áreitum í hugarhugmyndir, minningar og ákvarðanir. Í sálfræðilegri mynd er hugsun aðferðin sem við notum til að leysa vandamál, sjá fyrir okkur möguleika og túlka heiminn. Í heimspeki hefur hún verið talin sjálf veran okkar: René Descartes setti hana í orð með cogito ergo sum – „ég hugsa, þess vegna er ég“.
Það merkilega er að hugsun er ekki bara rökhugsun. Hún getur líka verið myndræn, tilfinningabundin, ósjálfráð eða jafnvel draumkennd. Sumt gerist meðvitað, annað gerist í bakgrunni – eins og þegar hugmynd „detttur í hug“ án þess að við vitum hvaðan hún kom.
Þannig að spurningin „hvað er hugsun?“ er eins og að spyrja „hvað er líf?“ – svarinu er ekki hægt að loka inni í eina setningu. En við getum sagt: hugsun er sú starfsemi sem gerir okkur kleift að skapa innri heim úr ytri veruleika.
Þetta leiðir í átt að stærra sviði: ef hugsun er samspil efna og rafboða, hvað aðgreinir hana þá frá vitund? Þar liggur næsta dýpra lag.
